Izabella Wlazłowska
ur. 1954

Urodziła się w Skarżysku-Kamiennej i tam chodziła do I LO im. Juliusza Słowackiego. Ukończyła prawo na Uniwersytecie Marii Curie Skłodowskiej w Lublinie. 1 marca 1977 roku podjęła pracę w tygodniku „Wspólna Praca”, który wydawany był w Zamościu. Od 1979 do 1985 roku była etatową dziennikarką „Tygodnika Zamojskiego”. W czerwcu 1985 roku przeprowadziła się do Lublina, gdzie mieszka do dnia dzisiejszego. W Lublinie pracowała w redakcjach: „Sztandar Ludu”, „Relacje”, „Nowe Relacje”, „Przegląd Kresowy”, „Gazeta w Lublinie”. Współpracowała z warszawskimi redakcjami: „Prawo i życie” i „Przegląd Tygodniowy”. Należała do Krajowego Klubu Reportażu działającego przy Stowarzyszeniu Dziennikarzy. W 1991 roku założyła prywatne wydawnictwo IZAN. Od 1997 do 2000 r. była wydawcą i redaktorem naczelnym trójjęzycznego (polski, rosyjski, angielski) miesięcznika „Euroregion Press”. Jest zdobywczynią wielu nagród i wyróżnień w konkursach na reportaż. W 2000 roku powróciła do pracy reporterki śledczej. Rozpoczęła stałą współpracę z warszawskim tygodnikiem „Przegląd”, a w Lublinie z „Kurierem Lubelskim”, „Dziennikiem Wschodnim” oraz z telewizją.  Autorka książek: Wokanda lubelska (2004), Piętno (2006), Profesora Seidlera poplątany żywot (2009), Podziel się tym, co masz (2013), Labirynt. Reportaże o miłości, samotności i śmierci (2016, 2017) oraz reportaży w wydawnictwach zbiorowych: Ekspres Reporterów (1987, 1989) i Mulat w pegeerze (2011).