Danuta Mostwin
Seria: „Danuta Mostwin. Pisma”
Wydanie I krajowe Lublin: Norbertinum, 2003 Objętość 591, [1] s. Format 147 x 205 mm Oprawa miękka klejona ISBN 83-7222-148-0 (całość) ISBN 83-7222-166-9 (Tajemnica zwyciężonych)
[ Powieść ]
Od Autorki
W pracy nad powieścią Tajemnica zwyciężonych opierałam się na faktach, relacjach naocznych świadków, pamiętnikach i listach. Sceny batalistyczne, opisy przejścia granic, zaprawy i skoku spadochronowego zawdzięczam opowiadaniom mojego Męża. Sceny ucieczki z więzienia, przygody cichociemnych oparte są na relacji „Kuli” (Jana Ciasia) i „Raba” (Aleksandra Olędzkiego). Tragiczne wydarzenia na Lubelszczyźnie, obraz likwidacji getta lubelskiego przekazała mi w swoich barwnych listach świadek tych wydarzeń, ciotka moja, Wacława Hercelińska. Wiele postaci w tej powieści ma swoje autentyczne pierwowzory. Tych, którzy polegli, zaginęli bez wieści lub odeszli, i tych, którzy żyją, proszę o wyrozumiałość.
O Autorce
Danuta Mostwin – urodzona 31 sierpnia 1921 r. w Lublinie, zmarła 11 stycznia 2010 r. w Baltimore. Pisarka, psycholog i socjolog. Jedna z największych pisarek polskich na emigracji, w latach 2006 i 2008 nominowana do Nagrody Nobla. W młodości przeprowadziła się wraz z rodziną do Warszawy, gdzie uczęszczała do Gimnazjum im. Emilii Plater. W czasie okupacji hitlerowskiej rozpoczęła studia medyczne w Szkole Zawodowej dla Pomocniczego Personelu Sanitarnego oraz na tajnym Uniwersytecie Warszawskim. W czasie Powstania Warszawskiego była sanitariuszką i żołnierzem Armii Krajowej. W mieszkaniu, które zajmowała wraz z matką, mieścił się punkt przerzutowy „cichociemnych”. W lutym 1945 r. wyszła za mąż za Stanisława Bask-Mostwina, kuriera zrzuconego do Polski w maju 1944 r. Po upadku powstania warszawskiego znalazła się znów w Lublinie, gdzie kontynuowała studia medyczne na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej. W grudniu 1945 r. musiała wraz z mężem uciekać z Polski przed prześladowaniami ze strony NKWD. Przez Czechosłowację, Niemcy, Belgię i Francję dotarła do Szkocji. W 1948 r. uzyskała absolutorium w Paderewski Hospital Medical School w Edynburgu. W 1951 r. wyemigrowała do USA i osiadła na stałe w Baltimore na wschodnim wybrzeżu USA. Na Katolickim Uniwersytecie w Waszyngtonie uzyskała dyplom magistra (MSW) ze specjalizacją w zakresie pracy klinicznej. Na Uniwersytecie Columbia w Nowym Jorku uzyskała tytuł doktora (1971) po przedstawieniu napisanej pod kierunkiem prof. Margaret Mead rozprawy „The Transplanted Family. A Study of Social Adjustment of the Polish Immigrant Family to the U.S. after the Second World War” (wydanie książkowe w 1980 r., nagroda Fundacji Kościuszkowskiej). W latach 1969–1980 profesor „social work” i zdrowia psychicznego rodziny w National Catholic School of Social Service, The Catholic University of America w Waszyngtonie. W latach 1961–1981 prowadziła ośrodki zdrowia psychicznego rodziny w szpitalach psychiatrycznych (John Hopkins i Spring Grove) w stanie Maryland. W 1980 r. zorganizowała specjalizację zdrowia psychicznego rodziny na wydziale psychologii Loyola College w Maryland. Była członkiem Związku Pisarzy Polskich na Obczyźnie, Polskiego Towarzystwa Naukowego na Obczyźnie, Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego. Debiutowała w 1939 r. wierszem Junacy opublikowanym w warszawskim piśmie „Lech”. Od połowy lat 50. publikowała artykuły naukowe oraz opowiadania w polskiej prasie emigracyjnej (m.in.: „Kultura”, „Zeszyty Historyczne”, „Tydzień Polski”). Jest autorką wielu powieści i książek naukowych z zakresu socjologii. Otrzymała m.in. nagrodę Związku Pisarzy Polskich na Obczyźnie im. H. Naglerowej (1965, za powieść Olivia), Nagrodę im. A. Godlewskiej (1974), nagrodę londyńskich „Wiadomości” (1978), The Catholic University Alumni Association of America (1981, za wybitne osiągnięcia w dziedzinie pracy społecznej), im. W. Pietrzaka (1987), im. B. Prusa (1990, za powieści Cień księdza Piotra i Szmaragdowa zjawa), Stowarzyszenia Polskich Kombatantów w Londynie (1993, za powieść Tajemnica zwyciężonych), nagrodę Fundacji W. i N. Turzańskich w Toronto (1996) oraz nagrodę Fundacji Promocji Spraw Słowiańskich „Ex oriente lux” (2001).
|