Artur Schneider
Seria „Głosy Ocalonych”, t. III
Cena zbytu 30,00 zł
Cena promocyjna 20,00 zł
Wydanie II
Lublin: Norbertinum, 2015
Objętość 304, [1] s. + 8 s. il.
Format 125 x 195 mm
Oprawa miękka klejona
ISBN 978-83-7222-532-0
ISSN 1508-5228
[ Wspomnienia z okresu Holocaustu ]
O książce
Prezentowane wspomnienia obejmują lata 1939–1945. Autor przedstawia w nich swoją ucieczkę z zagrożonego Krakowa i odyseję po okupowanych terenach Kresów Wschodnich dawnej Rzeczypospolitej (Przemyśl, Lwów, Krzemieniec, Winnica, Berdyczów, Dubno). Historia ta jest pełna dramatycznych zdarzeń, nieprawdopodobnych ocaleń, ucieczek i schronień; jest obrazem zdolności do przetrwania w atmosferze ciągłego osaczenia i zagrożenia śmiercią. To również świadectwo ofiarnej pomocy otrzymywanej ze strony Polaków, Ukraińców, Czechów, a także i Niemców.
O Autorze
Artur Schneider, syn Dawida i Amalii (Malki) Drucker z Niemirowa, urodził się 9 stycznia 1920 roku w Wiedniu. W Wiedniu urodziła się również jego siostra Helena. Dzieciństwo i młodość spędził w Krakowie – opisał je w książce Młodzieńcze lata (Lublin: Norbertinum, 2014). Rodzina przeniosła się do Polski w 1923 roku. Zamieszkała najpierw w podkrakowskim Ludwinowie, później w Podgórzu i ostatecznie na Kazimierzu. Ojciec pracował w Krakowie jako kierownik administracyjny klubu inteligencji żydowskiej „Koło Obywatelskie”. W Krakowie przyszli na świat jego dwaj młodsi synowie: Leon (Lolek) i Oskar (Ozjasz, Szyjek). Po tragicznej śmierci ojca w 1933 roku trzynastoletni Artek musiał przerwać naukę, aby pomóc matce w utrzymaniu osieroconej rodziny. Młodzież żydowska w międzywojennej Polsce skupiała się w różnych organizacjach skautowsko-politycznych. Artek wcześnie zaangażował się w działalność ruchu „Akiba”. Praca w organizacji odpowiadała jego społecznej naturze i ukształtowała jego charakter. Dała mu oparcie w trudnej sytuacji i obudziła ideały, dla których poświęcił życie.
Okupację hitlerowską przeżył na Wołyniu, odcięty od bliskich, bez wiadomości o ich losie. Uszedł z życiem jako jedyny ze swojej licznej rodziny. Jego matka i najmłodszy brat zginęli podczas likwidacji getta; siostra Helena zginęła w 1944 roku, walcząc w grupie żydowskich partyzantów w Puszczy Niepołomickiej. Artur, wyzwolony w 1944 roku, wstąpił do 2. Armii Wojska Polskiego, przeszedł cały jej szlak bojowy i został zawodowym oficerem w Dolnośląskim Sztabie we Wrocławiu. Tam zamieszkał wraz ze swoją żoną Brachą (Buzią), tam też urodziły się jego dwie córki: Amalia i Rina. W 1968 roku, w wyniku tak zwanej „kampanii marcowej”, w randze pułkownika został zwolniony z pracy i zmuszony do opuszczenia Polski. Zmarł w Hajfie (Izrael) w 2009 roku.
|
![](javascript: windowFoto( "files/products/Schneider_Jak_120_www.jpg", sTitle+": " );)
