Jan Puścian

(ur. 1948)

Urodził się w 1948 roku w Porębie nad Bugiem. Swój kontakt z morzem rozpoczął w 1969 roku, wstępując do Wyższej Szkoły Marynarki Wojennej w Gdyni i odbywając pierwszy rejs do Leningradu w ramach praktyki kandydackiej. Po ukończeniu WSMW w 1973 roku został skierowany do służby na dużych ścigaczach okrętów podwodnych, a następnie – po odbyciu studiów wyższych na kierunku dowódczo-sztabowym w latach 1977–1979 – przez trzy lata wykładał ratownictwo morskie w tej szkole. W niespokojnym 1980 roku dowodził rejsem szkolnym na ORP „Wodnik” z podchorążymi narodowości polskiej, wietnamskiej i libijskiej. Po siedmioletniej służbie w Sztabie Generalnym Wojska Polskiego odszedł do rezerwy i w 1989 roku rozpoczął pracę jako oficer pokładowy w Polskiej Żegludze Morskiej. W 2005 roku w stopniu kapitana statków morskich przeszedł na emeryturę i zajął się pracą społeczną na lądzie. Pracował w Radzie Gminy Stare Babice, w kole łowieckim,  warszawskim Zarządzie Polskiego Związku Łowieckiego oraz w Związku Oficerów Rezerwy RP im. Marszałka Józefa Piłsudskiego – organizując pomoc Polakom na Litwie, a także wiele akcji poświęconych uczczeniu pamięci obrońców Ojczyzny z wojny polsko-bolszewickiej.

Napisał kilka książek, kilkadziesiąt opowiadań oraz około stu artykułów o tematyce  morskiej (zwłaszcza dotyczącej ratownictwa życia ludzi na morzu), myśliwskiej i patriotycznej. Wśród nich m.in.: podręcznik Podstawy ratownictwa na morzu (1993), książki beletrystyczne Brożańskie spotkania (2013), Od ORP Iskra do m/v Hamburg Max, Na myśliwskich ścieżkach (2013), Opowiadania morskie (2013), a także Wspomnienia z lądu i morza (2023).