prof. nadzw. dr hab. Adam Regiewicz

(ur. 1972)

Urodził się w 1972 r. w Zabrzu. Podjął studia na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Śląskiego, które ukończył w 1997 r. W 2000 r. obronił doktorat na tymże Wydziale. W 2010 r. otrzymał tytuł samodzielnego pracownika naukowego w obszarze nauk humanistycznych, a w 2018 r. – tytuł profesora zwyczajnego. W latach 2003-2009 był wykładowcą w Wyższym Seminarium Duchownym OO. Kapucynów w Krakowie. Od 2010 r. jest profesorem nadzwyczajnym Uniwersytetu Humanistyczno-Przyrodniczego im. Jana Długosza w Częstochowie, od października 2012 r. pełni funkcję Dyrektora Filologii Polskiej na Wydziale Filologiczno-Historycznym Uniwersytetu Jana Długosza oraz kierownika Zakładu Teorii Literatury i kierownika Pracowni Komparatystyki Kulturowej. Od maja 2013 r. jest członkiem Polskiego Stowarzyszenia Komparatystyki Literackiej. Od 2017 r. jest redaktorem naczelnym czasopisma „Irydion”. Uczestniczył w badaniach Polskiego Towarzystwa Teologicznego (od 2000 r.) oraz Polskiego Towarzystwa Etnologii Miasta (od 2002 r.), czego efektem są liczne prace publikowane w ramach projektów Akademii Humanistycznej im. Aleksandra Gieysztora w Pułtusku czy Katedry Socjologii Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. Ponadto współpracuje z Uniwersytetem Jana Pawła II w Krakowie oraz z Polskim Stowarzyszeniem Komparatystyki Literackiej. W latach 2000-2006 był członkiem zespołu redakcyjnego pisma naukowego „Studia Laurentiana", w latach 2000-2007 był założycielem i redaktorem naczelnym pisma popularnonaukowego „Po-mysł. Pismo Klubu Myśli Humanistycznej”.

Jest autorem około 100 publikacji. Do najważniejszych prac należy zaliczyć monografie: Kino a kultura w świetle antropologii współczesnej. Próba interpretacji kerygmatycznej (Lublin 2011), Katechezy w obrazach. Kerygmatyczna interpretacja filmu (Kraków 2012), Mediewalizm wobec zjawisk audiowizualnych i nowych mediów (Warszawa 2014), Poza horyzontem. Eseje o sztuce czytania (Ćwiczenia z poszukiwania sensu) (Kraków 2015), Kerygmatyczne figury interpretacji (Kraków 2016), Pomiędzy zbrodniami. Komparatystyka na tropie kryminału (Gdańsk 2017), Szkice o pożytkach z retoryczności teorii literatury i o niepokojach z nią związanych (Kraków 2018); monografie współautorskie: B. Bodzioch-Bryła, L. Dorak-Wojakowska, M. Kaczmarczyk, A. Regiewicz, Przepływy, protezy, przedłużenia... Przemiany kultury polskiej pod wpływem nowych mediów po 1989 roku (Kraków 2015) oraz powstałe w ramach serii „Audiowizualne Aspekty Kultury w Ponowoczesności” – 6 tomów: Widowiskowość i audiowizualność w dobie ponowoczesności, Muzyka w czasach ponowoczesnych, Literatura-nowe media. Homo irretitus w kulturze literackiej XX i XXI wieku, Polityczność mediów, Edukacja w czasach cyfrowej zarazy, Religijność nowych mediów.

Ponadto opublikował m.in.: Kościół a spirytyzm, Wizerunek heretyka w średniowiecznym piśmiennictwie polskim, Harry Potter i nasze dzieci, czyli przewodnik dla rodziców i nie tylko, Dialog filmu z literaturą, Ślady obecności średniowiecznego wizerunku inkwizytora i civitas diaboli w polskiej literaturze fantasy po roku 1989.

Zajmuje się badaniem zjawisk na pograniczu literaturoznawstwa i komparatystyki kulturowej. Pierwszą przestrzenią badawczą jest mediewistyka, w której przenikają się wątki teologii i historii Kościoła. Niezwykle ważka stała się dla badacza znajomość kultury średniowiecza w odniesieniu do czasów współczesnych, co zaowocowało zainteresowaniem zjawiskiem „średniowieczności", które w odniesieniu do popkultury nie zostało jeszcze opisane na gruncie polskiej humanistyki. Druga przestrzeń badawcza związana jest z antropologią i kulturą współczesną, badanymi w perspektywie chrześcijaństwa jako paradygmatu kulturowego Europy i jego kryzysu w dobie sekularyzmu. Podejmuje kwestie związane z kerygmatycznością przekazów kulturowych (filmu, przekazów medialnych, reklamy) w ramach szeroko pojętych badań postsekularnych. W ramach badań postsekularnych zainicjował serię konferencji pt. „Chrześcijaństwo – Kultura – Ponowoczesność”. Trzeci obszar badawczy wiąże się z językiem współczesnej kultury, która operuje kodem audiowizualnym. Antropologiczne ukierunkowanie w badaniu kultury współczesnej otworzyło możliwość analizy nowych mediów. Szczególnie ważne dla sfery dydaktycznej wydaje się ostatnio stworzenie projektu serii „Audiowizualne Aspekty Kultury w Ponowoczesności”, powstającej w Zakładzie Teorii Literatury, obejmującej zagadnienia antropologii, semiotyki i socjologii zjawisk kulturowych, szczególnie medialnych.

Mieszka w Zabrzu z żoną i czwórką dzieci. Jest zaangażowany w nową ewangelizację poprzez rzeczywistość Drogi Neokatechumenalnej. Jedną z pasji jest także muzyka, czego efektem jest czynne muzykowanie (gitara, perkusja) na scenie w zespołach: Towarzystwo Oceaniczne, Yonati, Tetramorfy. Niektóre z nagrań były prezentowane na antenie Polskiego Radia Program 3.